باغسازی ایتالیایی:

قبل از رنسانس ایتالیا، باغ‌های ایتالیا توسط دیوارها محصور شدند و به پرورش سبزیجات، میوه‌ها و گیاهان دارویی    اختصاص داشتند.

مورد باغ‌های صومعه‌ها، برای مدیتیشن و دعای خاموش استفاده می شدند.

نکته مهم در مورد  باغ رنسانس ایتالیا این است که این باغ ها در واقع دیوار باغ، خانه و منظره بیرون را درهم شکست.

باغ رنسانس ایتالیا، مانند هنر رنسانس و معماری رنسانس، توسط دانشمندان رنسانس از مدل‌های کلاسیک رومی پدید آمد.

برخی از باغها و پارک های ایتالیا به صورت تراس بندی می باشد.

به عنوان مثال، باغ باروک که در دامنه یک تپه مانند پر طاوس جلوه گری می کند.

این پارک داری چشمه های متعدد و پله های زیبایی است و در بلندی آن آبشار زیبایی وجود دارد.در این باغ، سرو های بلند سر به آسمان کشیده، زیبایی خاصی را پدید آورده و به عبارت دیگر یکی از زیبا ترین باغهای ایتالیا است، که متاثر از طرحهای دوره رنسانس می باشد.

حال اگر به طور خلاصه دربارهٔ معماری باغهای ایتالیایی بخواهیم سخنی به میان آوریم باید گفته شود، باغ‌هایی با وسعت بسیار، تراس بندی به نوعی متأثر از سبک‌های معماری همراه با مجسمه ها، درختان، درختچه های دائمی و گلکاری های حاشیه ای در فضای باز مرسوم شده بود.

امروزه سعی می‌شود در طراحی‌های جدید تغییرات زیادی نسبت به طرح‌های گذشته داده نشود؛ ولی چگونه می‌توان به طور مطلق و یک سویه قضاوت کرد!

زیرا این طبیعی است که روان و احساس انسان فارغ از تأثرات و مسائل زمان خود نخواهد بود. در هر حال در دورهٔ رنسانس رعایت قرینه سازی در طرها مرسوم بوده، لذا هرگونه تغییرات کوچکی که ممکن است به فکر طراحان خطور نماید، نشانهٔ ذوق و سلیقهٔ خاص هنری مردم ایتالیا می‌باشد.

یاد آوری این نکته ضروری است که، در پارک های کلاسیک ایتالیایی گاهی سعی شده که از مساحت‌های کوچک حداکثر استفاده را بنمایند.

به عنوان مثال، باغ لاگامبرایا  ( Lagaghaya Garden ) در نزدیک فلورانس را می‌توان نام برد. دراین باغ حاشیه های زیبای گلکاری همراه با پرچین‌ها جلب توجه می کند.

در زمان جنگ جهانی دوم این باغ به تصرف آلمانی‌ ها درآمد و قسمتی از آن از بین رفت ولی خوشبختانه دوباره مورد بازسازی قرار گرفت.